Tijdens een uitvaart afgelopen week hoorde ik dit bekende lied van Mieke Telkamp (ook uit Oldenzaal). Het was zeer toepasselijk uitgekozen. Het leven van degene, van wie afscheid werd genomen, was ‘doordrenkt van verdriet’. Des te bewonderenswaardiger is de geloofsmoed, waarmee zij in het leven stond, en ook de liefde en zorgzaamheid, die zij aan haar kinderen en kleinkinderen kon geven.
“Waarheen, waarvoor, waarheen leidt de weg, die wij moeten gaan ? “, zo zingt Mieke Telkamp. Deze vraag houdt me ook bezig aan het begin van dit nieuwe jaar. Hopelijk kunnen we met elkaar – ondanks alles – terugkijken op een hartverwarmend Kerstfeest.
Maar nu de Drie Wijzen uit het Oosten met hun karavaan langs een andere weg naar hun land zijn teruggekeerd, woar geet’ op an? Wat zal het nieuwe jaar ons brengen. Veel is onzeker. Er is een hoop misère: oorlog, klimaat, armoe, noem maar op. Het einde van al deze ellende lijkt nog niet in zicht te zijn.
Nog een ander lied hoorde ik tijdens genoemde uitvaart, namelijk: “Het Dorp” van Wim Sonneveld. Dit lied doet niet alleen de overledene, maar ook mij terugdenken aan mijn jeugd. In gedachten ga ik terug naar mijn ‘geboortedorp’, Zuid Berghuizen (vlak bij Oldenzaal). Even sta ik weer stil bij de
omgeving, waar mijn zussen en ik mochten opgroeien: een landweggetje met allemaal keuterboertjes. Mijn vader had drie koeien, één bunder grond en één melkbus. Deze idylle is helaas verleden tijd: Zuid Berghuizen, gelegen langs de autobaan A1, moest mee in de vaart der volkeren; al het groene land werd industrieterrein.
Wat ik me afvraag is: waar zal het heden, waar alles zich in een sneltreinvaart voltrekt, ons naar toe leiden? Het is me duidelijk, dat ik niet kan blijven steken in het verleden, hoe graag ik dit ook zou willen. Ik zal mijn blik ook voorwaarts moeten richten. Dat is immers de kern van ons geloof: we zijn op weg naar Gods Koninkrijk. Hiertoe leidt de weg, die wij mogen gaan.
Zojuist, bij een plaatselijk tankstation, werd me dit nogmaals bevestigd. Dus toch maar weer de tank volgooien, de accu opladen, en met de hulp van Gods genade het nieuwe jaar ingaan.
Voor dit nieuwe jaar, 2024, wens ik U heel veel heil en zegen. Deze wens spreek ik uit in het Godsvertrouwen, dat ik geleerd heb van mijn oude pastoor.
Hij zei altijd: “Deus providebit”, dat is in vertaling: ‘God zal erin voorzien’. Dat Hij, God Emmanuel, met ons mag gaan, laat dit onze bede zijn voor de tijd die komen gaat.
Pastoor André Monninkhof