Het is al een paar weken geleden, maar toch wil ik U en jullie graag laten delen in de goede herinneringen, die ik bewaar aan mijn bezoek aan het sportpark in Ruinen.
Daar wordt de nacompetitiewedstrijd gespeeld tussen EMMS en Asser Boys. Bij winst kan EMMS promoveren naar de tweede klasse, en zal Asser Boys het een treedje lager moeten gaan proberen.
Het is op een mooie (Tweede) Pinksterdag. Op maandagochtend 10 juni mag ik eerst voorgaan in de Emmanuelviering in Slagharen. Vanuit verschillende geloofsgemeenschappen zijn we daar samen gekomen om de gedachtenis te vieren van “Maria, Moeder van de Kerk”. Dit feest is vorig jaar nieuw ingesteld door paus Franciscus. Als inspiratie voor mijn preek neem ik een stukje van columnist Arjan Vergeer uit de “Stentor”. Hij schrijft over: “Moet je kiezen, maak je dan los van wat je kent”. In mijn verkondiging sta ik er bij stil, dat ook Maria in haar leven keuzes heeft moeten maken, maar dat zij – gesterkt door haar geloof en geïnspireerd door de Heilige Geest – niet bang is voor de ‘sprong in het diepe’. Aan het eind van de viering – na zegen en slotlied – wens ik de beide teams van vanmiddag – EMMS en Asser Boys – een sportieve strijd en veel succes.
Na nog een paar “broodjes voor onderweg” te hebben gekocht in een plaatselijk cafeteria rijd ik vervolgend richting Drente. Evenals bij het bezoek aan Wilhelminaoord (kampioenswedstrijd van vv. Hoonhorst bij vv. “Old Forward”) helpt de navigatie, die pastor Johan Rutgers op mijn smartphone heeft gezet, me ook dit keer uitstekend op weg.
Aangekomen op het sportpark in Ruinen (de wedstrijd wordt gespeeld op dit ‘neutrale’ terrein), zie ik, dat mijn blauwe pak dezelfde kleur heeft als het clubtenue van “Asser Boys”. Toch is dit geen beletsel om in contact te komen met de supporters van EMMS, die zich hebben uitgedost in hun clubkleur: rood (ook de kleur van Pinksteren, en mooie samenloop, zo flitst het door me heen). Zo knoop ik een gesprekje aan met enige fans, die op het terras bij het clubhuis er alvast eentje drinken op het door hen gehoopte succes van hun favoriete club. Het blijken spelers te zijn van het vierde elftal. Eén van hen vertelt me, dat Slagharen ‘toch wel een katholiek dorp’ is. Hij voegt eraan toe: ‘Ik ben getrouwd in de kerk in Dedemsvaart; want ook mijn vrouw is katholiek’.
De wedstrijd zelf is niet hoogstaand, maar de spanning vergoedt veel. Uiteindelijk zegeviert EMMS glansrijk. De spelers blijven rustig, en vertrouwen op hun eigen mogelijkheden. Hoe anders is dit bij tegenstander Asser Boys: zij houden zich meer bezig met de scheidsrechter dan dat zij aan voetballen toekomen. Door hun frustratie, verstoren zij hun eigen ritme. Dit levert hen – met name in de tweede helft – maar liefst vier gele kaarten op, en ook nog een keer rood. Tel uit je winst … Intussen weet EMMS het doel wel te vinden: een afgeslagen bal wordt opnieuw voorgezet, en levert het eerste doelpunt op. Hierna resulteert een prachtig afstandsschot in de verdiende 2-0. Dan blijft de verlossende 3-0 uit (kansen worden niet benut), waardoor het lang spannend blijft. Gedurende de gehele tweede helft kijk ik diverse keren op mijn horloge. Ik zie, hoe de tijd langzaam wegtikt, in het voordeel van EMMS. Vijf minuten voor afloop, kunnen de bestuursleden van EMMS uit de bus , waarmee hun club naar Ruinen gereden is, de bloemen tevoorschijn halen. Na het laatste fluitsignaal vallen de spelers elkaar in de armen: ook hier heeft de kracht van het collectief, de doorslag geven: Eendracht Maakt Macht, ook in Slagharen.
Langs de kant zie ik onder supporters nog een meisje, in een rood shirt, waarop de naam staat van de bekende voetballer Christiano (Ronaldo – AM). Misschien hoopt zij wel, dat zij – evenals de “Oranje Leeuwinnen” onlangs – ooit in de finale zal mogen staan van een WK Voetbal.
Volgend jaar zal tegenstander “Asser Boys” haar eeuwfeest moeten beleven als derdeklasser. Door haar promotie zal EMMS mogen uitkomen in de tweede klasse. Als de indeling voor het nieuwe seizoen gunstig uitvalt, wachten er dan ‘leuke’ ontmoetingen met ploegen uit de regio. Zo mag de komende wedstrijd tegen Lemelerveld er zeker zijn. Maar ook de derby tegen ‘aartsrivaal’ Dedemsvaart, is zeker niet te versmaden. Ze mogen beide hun borst alvast nat maken !
Vandaag (woensdag 10 juli) lees ik in de “Stentor” nog een nabeschouwing over de finale van het WK voor vrouwen. In haar rubriek “Angela kijkt tv”, schrijft deze tv-recensent: “Want de Leeuwinnen verloren dan wel de finale, wij als land hebben wel degelijk iets gewonnen. Hoop en vertrouwen, om maar iets te noemen. En het zichtbare bewijs, dat talent, lol, en hard werken mooie dingen kunnen opleveren. Dat je alles kan in dit land, zolang je maar echt wil. Of je nou jongen, meisje, blank of zwart, oud of jong bent. Daar kan geen rondvaart of gouden medaille tegenop”. Deze behartenswaardige woorden geef ik ter inspiratie ook graag mee aan EMMS: de tweede klasse is een sprong in het diepe, je moet je losmaken van wat je kent, maar ‘op hoop van zegen’ vermag de kracht van saamhorigheid en ervoor willen gaan, veel.
Graag wens ik iedereen, die EMMS een warm hart toedraagt, een goede zomer en veel succes in het nieuwe seizoen.
Met sportieve groet,
Pastoor André Monninkhof