In deze maand, de maand november, laten de bomen hun bladeren los en maakt de natuur zich klaar voor de winterperiode. Als een geliefd persoon van ons heen gaat overvalt ons eenzelfde doordringende kilte die langer dan een winter kan duren. De lente die dan volgt, vertelt de natuur ons met haar warmte en haar licht dat het leven nooit echt sterft.
Ook in onze geloofsgemeenschappen blijven we stil staan bij het levenseinde. Met Allerzielen komt er als het ware een sluier van droefheid. We gedenken wereldwijd in onze katholieke kerken en ook in onze elf geloofsgemeenschappen in de Emmanuelparochie immers diegenen, die uit ons leven wegvielen, speciaal zij die het afgelopen jaar ons zijn ontvallen.
Een dag voor Allerzielen, vieren we Allerheiligen. Met dit feest is er volop die vreugde en hoop op een leven bij God. Dan viert de Kerk diegenen die bij God zijn thuisgekomen, uit alle rangen en standen.
Wie zijn dan de heiligen? Heiligen zijn de mensen die in en uit het geloof hebben geleefd, die God in hun leven hebben toegelaten en vertrouwen in Hem hadden. Het zijn ook de vele anonieme heilige mensen die in stilte en verborgen naar Gods woord hebben geleefd, ernaar geluisterd en gehandeld hebben.
Een gids vertelde eens aan kinderen in een gotische kerk over de heiligen die in de glas en loodramen waren afgebeeld. Een week of wat later vroeg de meester in de klas wat heiligen waren, en toen zei een van de kinderen: ‘Dat zijn mensen die licht doorlaten’. ‘Mensen die licht doorlaten’ – een betere omschrijving is er eigenlijk niet te vinden. Mensen die het licht van God doorlaten; in hen schijnt Hij dichterbij.
Misschien is dat onze opdracht ook wel, dat wij mensen zijn en blijven die licht doorlaten, in het bijzonder in deze maand aan hen, die een dierbare hebben verloren.
Van harte wens ik hen die een dierbare hebben verloren, sterkte en kracht toe met de nabijheid van de Eeuwige God die soms zo ver weg lijkt. Dat zij allen mensen mogen ontmoeten die Licht doorlaten, zodat het verdriet draaglijk mag worden. Ja, dat wens ik u toe.
Pastor Ria Doornbusch