inspiratie

Noem mij geen vreemdeling: mijn woorden klinken vreemd, maar mijn gevoelens zijn dezelfde als die van jou. Noem mij geen vreemdeling: ik wil mensen dicht bij me, omdat het zo koud is en kil diep in mijn hart. Noem mij geen vreemdeling: de grond waarop wij lopen is dezelfde, maar niet het ‘beloofde land’ dat […]

Bij hun vergeelde boeken, zij hebben niet geweten dat God geboren was. Maar uit het oosten kwamen drie koningen Hem zoeken, die van een ster vernamen wat geen in woorden las. Kerstmis met name het kerstverhaal en vooral de drie koningen blijven voor mij tot de verbeelding spreken. De Bijbel vertelt over wijzen magiërs. Zeker

Onlangs was ik op de Sint Bernardusschool hier in Ommen. Het was even geleden, dat ik op school ben geweest, maar ik vond het mooi om met de kinderen van de groepen 5 en 6 te mogen praten over “Helden en heiligen”. Ik mocht ervaren, dat deze woorden heel wat bij hen oproepen. Volgens de

Het was in het voorjaar een paar jaar geleden, dat ik in de lentezon na een studiedag op het Ariënsinstituut in Utrecht terugwandelde naar het station. Ik dacht nog wat na over de stof die we behandeld hadden en wat mijn medestudenten voor ervaringen hadden opgedaan tijdens hun parochiestage. Aangekomen op het plein, wat tussen

Weinig emoties zitten zo diep verankerd als de ouderlijke drang om een kind te beschermen, bij zowel dieren als mensen. Zo is te zien dat families van Afrikaanse olifanten een cirkel vormen om een kwetsbaar kalfje heen als er gevaar dreigt. Ook in de menselijke maatschappij staan ouders vaak klaar om hun kinderen tegen gevaren

“What is in the name?” (Wat doet de naam ertoe?) Met die vraag besluiten Engelsen vaak een argument. De oude Romeinen zouden kunnen antwoorden met een Latijns gezegde: “Nomen est omen!” (De naam is een voorteken!) Meestal zie je aan de naam of iemand een man of een vrouw is. Vroeger kregen kinderen bij het

Dagelijks ervaar ik meer dan eens dat mijn geloof in Onze-Lieve-Vrouw een positief gevoel geeft. Geloven in Maria geeft me rust in het hoofd en bezorgt het besef van zin in het leven. In gesprek met Haar deel ik dagelijks wat me overkomt, ter harte gaat en bezighoudt, zoals plannen, ervaringen en zorgen. Dit gebeurt

Dinsdagmorgen, bijna tien uur, koffietijd. Ik loop binnen bij één van de secretariaten in onze parochie en plof neer op een stoel terwijl ik mijn telefoon pak; nog snel even iemand bellen. De vrijwilligster op dat secretariaat vult de waterkoker, terwijl ze tegen me zegt: ‘ik wacht wel even met het aanzetten van de waterkoker.

We gaan als Christenen een periode in van bezinning, nadat er volop Carnaval is gevierd. En we hebben daar veertig dagen de tijd voor. Veertig dagen lang krijgen we de tijd om tot rust en inkeer te komen. Veertig dagen lang krijgen we de kans om los te komen van het materiële van deze tijd.