Geschiedenis

Toen na de oorlog de kerkenbouw weer op gang kwam, ontvingen meerdere kerkgebouwen in Nederland de naam van O.L. Vrouw van Fatima of Onbevlekt Hart van Maria. Men wilde hiermee verwijzen naar de vermanende woorden van Maria, die de bekende drie kinderen : Jacinta, Francesco en Lucia in 1917 te Fatima (een dorpje met ongeveer 2500 inwoners in het bisdom Leiria in Portugal) in een visioen mochten opvangen. Woorden die ons aansporen, om ons te bekeren en boete te doen en om ons leven te verbeteren en te vernieuwen. Naar het voorbeeld van Maria mogen wij de woorden en het voorbeeld van onze Heer Jezus gelovig overwegen, overdenken, in ons hart bewaren en uitdragen in het gewone leven van elke dag. Door ons in te zetten voor geluk en welzijn van andere mensen, zullen wij ook zelf dit geluk vinden en ontdekken. Zonder egoïsme en bewogen door liefde en belangstelling, kunnen wij onze medemensen gelukkig maken. Mogen wij als onze taak zien: De wereld voor allen zonder uitzondering meer leefbaar en bewoonbaar te maken. 

DE BOUW VAN DE KERK 

Slagharen is een katholieke oase in een bijna uitsluitend reformatorische omgeving. Het ontstond toen overwegend katholieke Duitsers zich hier vestigden om turf te gaan graven. Gedurende de dertiger jaren steeg het aantal zodanig dat de parochiekerk van Slagharen te klein dreigde te worden. Er boden zich twee mogelijkheden aan: ofwel de bestaande kerk vergroten, ofwel een tweede parochiekerk te bouwen ten Noorden van Slagharen waar de uiterst kleine kom van het buurtschap De Belte lag. Toen pastoor Bos in maart 1940 in Slagharen kwam, maakte hij onmiddellijk plannen voor een nieuwe kerk en parochie. De tekeningen waren klaar, toen op 10 mei 1940 de oorlog uitbrak. Alle bouw lag stil. In die tijd bestond in veel katholieke kerken de gewoonte, om zitplaatsen te verhuren. Veel gezinnen van De Belte konden in het najaar van 1943 geen plaats bemachtigen. De mensen waren ten einde raad. Toen werd door enkele Beltenaren de “grootste grap van de laatste jaren” gelanceerd: WE BOUWEN ZELF EEN KERK. Die mensen werden vierkant uitgelachen. Een kerkgebouw kost geld, veel geld. Regelmatig werd er toen vergaderd in Café Kleinheerenbrink met als voornaamste punt: collecteren voor de nieuwe kerk, erover praten en elkaar bemoedigen. De ene keer bracht de “vergadering ƒ 200,- op en een volgende keer ƒ 2500,-. Pastoor Bos heeft onmiddellijk zijn medewerking toegezegd en schijnt aan het comité gevraagd te hebben om zo spoedig mogelijk een bedrag van ƒ 20.000,- bijeen te brengen. Deze schijnbaar onmogelijke taak werd binnen 7 dagen volbracht en in bewaring gegeven aan het kerkbestuur van de St. Alphonsusparochie. 1 juni 1945 werd het Fonds tot oprichting ener parochiekerk te Slagharen-Noord officieel opgericht. Op 22 augustus 1946 wordt kapelaan Jägers tot bouwpastoor benoemd en tevens tot kapelaan van de parochie Slagharen. Architect Sluijmer is spoedig klaar met de tekeningen van de nieuwe kerk en pastorie. De planologische diens in Overijssel geeft geen goedkeuring voor de bouw van een kerk aan de westzijde van de Herenstraat . Het aartsbisdom wist tenslotte toch toestemming te verkrijgen om daar te bouwen. In 1949 was er nog steeds geen toestemming gegeven voor de bouw van de kerk i.v.m. bouwvolume. Toen ooknog het bericht kwam dat de bouwpastor ging vertrekken, dachten de mensen : nu is het afgelopen met de bouw van de kerk. Op 24 maart 1949 kwam het bericht dat de weleerwaarde heer Woertman aangesteld was als kapelaan te Slagharen en tevens als bouwpastoor van de nieuwe parochie. De rijksgoedkeuring werd op 2 januari 1950 eindelijk verleend en de Gemeente Hardenberg verleende op 22 augustus 1950 (het feest van O.L. Vrouw van Fatima) vergunning om met de bouw te beginnen. Toen konden de vrijwilligers onder de parochianen onder leiding van bouwpastoor Woertman beginnen met kruien en spitten. De eerste steen werd gelegd op donderdag 29 maart 1951. Op 17 september is de parochiekerk O.L.V. van Fatima gewijd.