Ontmoetingsdag 14 februari 2019
Prachtig weer op deze Ontmoetingsdag, het leek wel voorjaar.
En de rode loper lag dit jaar keurig klaar.
De naamkaartjes werden weer opgespeld.
Dit jaar zo’n 140 welgeteld.
Ook Lemelerveld heeft zich bij Ommen, Vilsteren, Hoonhorst en Dalfsen aangesloten.
Die hebben daar vast geen spijt van, wat hebben wij genoten.
Silvo Broeks heette ons welkom op zijn eigen spontane manier.
Voor Pastoor Monninkhof was het zijn eerste ontmoetingsdag hier.
“Laat je hart spreken” wat het thema voor deze dag was.
Herma Noordman die daar het volgende gedicht over voorlas.
Als je de zon in je hart laat zwijgen,
is het moeilijk vriendschap te krijgen.
Als je de zon in je hart laat schijnen,
zal veel ellende snel verdwijnen.
Als je de zon in je hart laat spreken,
kun je ook een spontane hand naar een ander uitsteken.
Bovendien was het ook nog Valentijnsdag.
Marga Klein Overmeen toonde een prachtig rood hart,
omdat je dat ook niet vergeten mag.
Daarna begon de H. Mis, waarin Marga, de Pastoor heeft geassisteerd.
Die had een mooie toespraak, recht uit het hart, en niet uit het hoofd geleerd.
Het koor uit Ommen ondersteunde de zang van het publiek.
Miranda Temmink zorgde, evenals in het lof, voor orgelmuziek.
Koffie en thee daarna, liet iedereen zich goed smaken.
Tussendoor was er tijd voor afhandeling van de financiële zaken.
Ook voor iedereen nog een drankje voor de gezelligheid.
Intussen waren de broodjes gesmeerd en de soep warm. Het was al etenstijd.
In de middag pauze even slapen, ook een spelletje doen, dat kon.
Maar een groot gedeelte ging even wandelen in de zon.
We zagen de temperatuur tot 17 à 18 graden stijgen.
Het kostte moeite om iedereen om 2 uur weer binnen te krijgen.
Daar wachtte ons Jan Riesewijk, om ons ’n uurtje te vermaken.
Dat lukte prima. We kregen van het lachen zere kaken.
Hij speelde ooit in “Van Jonge Leu en Oale grond”
vandaar dat hij ons noe in het Twents te woord stond.
Ik zal ok mien beste doen ’n betjen zo te schrieven,
want ’t mot natuurlijk wel vroluk blieven.
Hij stond geweldig op ons katholieke geloof te pochen.
Dat wie met ’n vroluk gezicht deden, wat wie eigenlijk niet mochten.
Vooral Twentenaren vond hij ’n uutbundig ras.
Hij dacht dat ’t Sallandse iets meer behoudend was.
Dat de Bisschop, Pastoor Monninkhof noar Salland had gedirigeerd,
noar ’n betjen rustiger wateren, misschien niet verkeerd.
Hij vertelde’n ok ’n annekdote uut zien verkeringstied.
Het was echt gebeurd. Hij had verkering met een mooie griet.
Zie dachte’n “Het” mos ok mar is gebeuren, mar wel veilig, dus Jan mos op pad.
Bie de apotheker, ’n geschikte keer’l, heffe uutleg ehad.
’t Was wel tegen evallen, det wolle wel weten.
De volgende dag maakten hij kennis met heur Olders, ok al met ’t eten.
Vader bidden veur. Zo ging dat toen.
Jan vroeg of hij dat noa ’t eten mog doen.
Hij begon met 3 weesgegroeten en ’n oefening van berouw.
Toen nog ‘n keer en nog ’n keer en noar de 5de keer, stopte hij mar gauw.
Later zei zien meisjen, “Ik wist niet dat ie zo streng katholiek was”,
En toen zei Jan “en ik wist niet dat oe Vader apotheker was”.
In Twente goat ok zo vulle karken dichte of wordt gebruukt voor goeie doelen.
Mar Maria-kappelletjes verrijst overal uut de grond as paddestoelen.
Dat past wel bie ’n Twentenaar, lekker eenvoudig. Effen ’n keersken opsteken en klaar.
Tot slot zong Jan het Ave Maria in ’t Twents en speulde het op accordion.
De woorden waren niet goed te verstoan, mar ik weet wel hoe het begon.
“ Goeiendag Maria “ en zo begon elk couplet.
Doarmee hef Jan Riesewiek ’n punt achter zien optreden ‘e-zet.
Na ’n kop koffie of thee begon het lof.
’n Koor van vrijwilligers heeft gezongen, dat ging tof.
Door de voorgangers werd de aanbidding altijd geknield op het randje van het toneel gedaan.
God dank, ze bleven nu met de wierook achter het altaar staan.
Met angst en beven zagen wij dat al jaren zo gebeuren.
Gelukkig vielen er nooit doden of gewonden te betreuren.
Tot slot bedankte Silvo iedereen die aan het slagen van deze ontmoetingsdag heeft meegedaan.
Daar sluiten wij ons graag bij aan.
Alle medewerkers stonden de hele dag voor ons klaar.
Hartelijk dank en hopelijk tot volgend jaar.
Nellie Eijkelkamp