‘Zalig de zachtmoedigen’ zegt Jezus in de Bergrede: ‘Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart.’
Dit zachte juk is het juk van de liefde. Liefde staat tegenover zelfzucht en zelfgenoegzaamheid. Liefde richt zich eerst op de ander en niet op zichzelf. Léven uit de geest van liefde betekent léven uit God.
De ommekeer en bekering waartoe het evangelie ons uitdaagt en oproept, is van een houding van egoïsme en hardvochtigheid naar een houding van liefde en zachtmoedigheid, van hoogmoed naar nederigheid, van heersen naar dienen. Het gaat er in het evangelie om dat wij ‘versterven’ aan onze zelfzucht en egoïsme, omdat het tot niets anders leidt dan tot de dood.
Maar de geest van liefde wekt op ten leven. Wij moeten ‘versterven’ aan de dood en niet aan het leven! De liefde laat ons léven aan de dood voorbij, alsof de dood niet bestond. Liefde is de weg die tot eeuwig leven leidt. Als de liefde in ons woont, dragen wij het onderpand van het eeuwig leven in ons mee. Een eeuwig leven dat hier en nu begint wanneer wij ons geloof belijden in Jezus Christus, de Zoon van de levende God die liefde is. In Hem gaan wij nooit verloren, maar zullen wij leven, nu en tot in eeuwigheid.
Joop Butti