Vaak hoor ik zeggen dat we 2021 maar snel moeten vergeten. Het was een jaar van hopen en afzien. Hopen dat we dat verwoestende virus maar snel de baas zouden worden. Afzien, omdat we nog steeds leven met beperkingen.
Op het moment dat ik dit schrijf, moet het nog Kerstmis worden. Al onze kerken zijn `s avonds dicht, de vieringen zijn enkel te volgen via live stream. In de zondagsvieringen geldt nog steeds de anderhalve meter afstand. Wat gaat het komend jaar ons brengen? Durven we opnieuw hoopvol te zijn? Hoopvol een nieuw begin te maken?
Kerkelijk vieren we ons nieuwe begin eigenlijk drie keer per jaar: de geboorte van Jezus met Kerstmis, Zijn verrijzenis met Pasen en met Pinksteren wanneer de Kerk de apostelen en ons aanspoort opnieuw te beginnen.
Wij vertrouwen erop dat er bij God steeds nieuwe toekomst is. Dat maakt hoopvol.
Zoals altijd staan we in januari stil bij de ‘Week van gebed voor eenheid van christenen.’
Dit jaar is het thema: ‘Licht in het duister.’ De ster van Bethlehem schijnt als een licht in het duister en wijst ons de weg naar Jezus. En precies daarin ligt de oproep voor ons als christen. ‘Wij hebben zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om Hem te aanbidden.’ (Matteüs 2 vers 2)
We lezen het verhaal van de drie wijzen die de ster achterna reizen. De ster is voor hen een langverwacht teken van hoop. En zo vinden zij uiteindelijk het kind in de kribbe. Het hoopvolle teken van nieuw leven.
Mogen wij die hoop ook ervaren in dit nieuwe jaar.
Een jaar waarin nog van alles kan gebeuren. Het kan nog alle kanten op.
Laten we hoopvol dit jaar beginnen, thuis, op ons werk, op school en in onze geloofsgemeenschappen. Hopend op een jaar waar weer veel meer mogelijk wordt.
Soms is er meer mogelijk dan we denken. Meer enthousiasme, meer creativiteit, meer geluk, meer liefde en vrede.
God zelf schenkt het ons als we erin durven te geloven. Dat noemen we zegen.
Ik wens u allen een gezegend, hoopvol en gezond 2022.
Pastor Marga klein Overmeen