Nu de maanden september en oktober voorbij zijn, mag ik
terugkijken op een heel bijzondere tijd. Hierbij denk ik op de
eerste plaats aan de viering van mijn 25-jarig priesterfeest.
Natuurlijk was dit voor mij een persoonlijk hoogtepunt. Maar
wat mij nog veel blijer maakt, is dat dit – door de
betrokkenheid van velen van U – ook een feest geworden is
voor héél onze Emmanuelparochie. Hiervoor ben ik U oprecht
dankbaar. Ook de presentatie van onze nieuwe collega pastor
Ria Doornbusch mocht er zijn. De kerk in De Belte, waar deze
presentatie plaatsvond, was goed gevuld. En ook het
samenzijn nadien in parochiehuis “De Zandbelt” was goed
georganiseerd en vond plaats in een geanimeerde sfeer. Een
goede start voor onze nieuwe collega! Verder ligt ook de
bedevaart van onze Emmanuelparochie naar Lourdes nog
vers in mijn geheugen. Met 44 pelgrims uit verschillende
locaties van onze parochies gingen we op pad. In de groep
was er een goede geest en de vieringen waren
indrukwekkend, niet in de laatste plaats door de muzikale
inbreng van het Ommense koor “Intermezzo”. Ook de
ontmoetingsdagen voor onze senioren bij zaal Reimink in
Lemelerveld mag niet onvermeld blijven. Geweldig dat we na
3 jaar elkaar weer in zo groten getale konden ontmoeten. We
hebben met elkaar gevierd, maar we hebben er ook een
‘vretborrel’ (glaasje advocaat met slagroom) met elkaar op
genomen!
Na deze feestelijkheden ben ik – en zijn wij – nu terug met
beide benen op aarde. Nog druk bezig om iedereen te
bedanken, wachten alweer de uitdagingen van een volgende
bijzondere tijd. Zo zijn er de financiën van onze
Emmanuelparochie en haar geloofsgemeenschappen. We
hebben nog een aardige spaarpot. Maar toch: in onze kerken
merken ook wij de effecten van de gestegen kosten en
energieprijzen. Iedere locatie gaat hier op haar eigen manier
mee om. Maar op veel plekken in onze parochie vieren we
inmiddels, om geld te sparen, in het parochiecentrum of in
een andere ruimte. Alleen bijzondere vieringen, zoals
Allerzielen, uitvaarten en Kerst, gebeuren nog in de ‘gewone’
kerkruimten. Hoe zal dit bevallen ? Het is wel even wennen,
soms ook wat passen en meten, maar toch zijn mijn eerste
ervaringen op dit punt niet slecht. Voordeel van deze manier
van vieren is, dat we lekker dicht op elkaar zitten en zo echt
een vierende gemeenschap kunnen zijn!
Een andere ‘hete aardappel’ is het nieuwe beleidsplan van
onze Bisschop: “Blijft dit doen om Mij te gedenken”. Onze
Kardinaal wenst, dat de eucharistie weer het kloppend hart
van onze geloofsgemeenschap wordt. Ook daarom vraagt hij,
om in de komende vijf jaar de woord- en communievieringen
geleidelijk aan ‘af te bouwen’. Het uitgangspunt van deze
nota van onze Bisschop deel ik. Ook voor mij als priester is de
eucharistie hoogtepunt en bron. Tegelijk heb ik ook zorg om
onze lokale geloofsgemeenschappen: hoe kunnen zij – met
name op zondag – blijven samenkomen rond Woord en
Sacrament ? Mijn gedachten gaan ook uit naar hen, die zich
jarenlang met hart en ziel hebben ingezet voor de woord- en
communievieringen in onze parochie: collega’s in het
pastoraal team, maar evenzeer alle liturgische werkgroepen
en parochiële voorgangers; hoe kunnen hun gaven en
talenten, en ook hun inspiratie en toewijding, van betekenis
blijven voor U als parochianen ? Gelukkig hebben we nog vijf
jaar om hierover met elkaar na te denken. Dit is de tijd, die de
Bisschop ons gunt om deze weg met elkaar af te leggen. Ook
dit zal een bijzondere tijd worden.
Wanneer U dit artikel leest, staan we aan het begin van de
Advent. Ook een bijzondere tijd! Want we gaan van donker
naar licht, naar de vreugde om het nieuwe leven. Dat dit
nieuwe leven ook in ons geboren mag worden.
Pastoor André Monninkhof