Onlangs was ik op de Sint Bernardusschool hier in Ommen.
Het was even geleden, dat ik op school ben geweest, maar ik
vond het mooi om met de kinderen van de groepen 5 en 6 te
mogen praten over “Helden en heiligen”.
Ik mocht ervaren, dat deze woorden heel wat bij hen
oproepen. Volgens de leerlingen zijn helden: mensen die iets
heel bijzonders hebben gedaan voor de mensheid. Op mijn
vraag: “Wie is voor jou een held ? “, zeiden ze: een
brandweerman of – vrouw, die iemand redt uit een brandend
huis; en ook een dokter die ervoor zorgt dat de bevalling voor
moeder en kind goed verloopt. Ook Malala uit Afghanistan is
voor deze kinderen een held. Zij is een jonge vrouw, die
opkomt voor de rechten van de vrouw. Ze werd drie keer
beschoten, maar mocht deze aanslag overleven. Ook hoorde
ik de naam van Anne Frank: ook haar moed tijdens de oorlog
maakt haar voor deze leerlingen tot heldin.
Naast helden kennen we ook nog heiligen. In zekere zin zijn
deze heiligen ook helden, omdat zij geheel belangeloos hun
leven in dienst gesteld hebben van de verkondiging van het
evangelie, hiertoe geïnspireerd door God, die Zich in Christus
onvoorwaardelijk met ons verbonden heeft. Deze goddelijke
solidariteit roept ons op om ook zelf solidair en herbergzaam
te zijn. De patrones van de kerk in Ommen, Brigitta van
Kildare, vond dit ook. Van haar wordt gezegd, dat zij van de
melk van koeien, die zij molk, boter maakte en weggaf aan de
armen; als door een wonder gaven na deze ‘heldendaad’ de
koeien nog een keer melk, waardoor Brigitta ook haar baas,
de boer, tevreden kon stellen. Naast Brigitta mocht ik aan de
kinderen ook de naamgever van hun school, Sint Bernardus
van Clairvaux,, uit de doeken doen. Hij was niet alleen abt van
een klooster, maar ook een goed bestuurder, die heeft
geholpen bij de oplossing van moeilijke kerkelijke kwesties.
Dat hij ook maar een mens is blijkt uit het feit, dat de tweede
kruistocht, die hij ooit organiseerde, op een mislukking
uitdraaide. Maar toch: de kinderen zijn nog altijd trots op hun
school, naar hem vernoemd: Sint Bernardus! Natuurlijk
mocht – aan de vooravond van Werelddierendag – ook
Franciscus van Assisi niet ontbreken. De kinderen wisten mij
te vertellen, dat de ‘opvolger van Benedictus’ ook de naam
van deze heilige heeft aangenomen … Heel veel leerlingen die
ik sprak, hadden ook huisdieren. Franciscus van Assisi hield
van dieren: hij was een vriend van de natuur. Misschien
moeten we – bij gelegenheid – al deze dieren maar eens gaan
zegenen op het plein voor de kerk …En laat ons niet vergeten,
dat Franciscus van Assisi een man van vrede was: zo heeft hij
de sultan (hoofd van de mohammedanen) nog de hand
geschud. Franciscus droeg ook de kruiswonden van Onze
Lieve Heer; zo droeg hij – in navolging van Christus – het
lijden van deze wereld met zich mee.
Op andere locaties in onze parochie zijn er weer andere
heiligen, door wie wij ons mogen laten inspireren: Sint Vitus,
Cyriacus, Alphonsus, Onze Lieve Vrouw van Fatima …ook in
onze Emmanuelparochie klopt het ‘heilig hart’ volop, en
houdt ons ‘elftal’ (elf geloofsgemeenschappen) gaande.
Straks, met Allerheiligen, staan we stil bij al deze heiligen. Het
gaat hierbij niet alleen om hen, die een plaatsje hebben
veroverd op de kerkelijke heiligenkalender, maar ook om hen,
die niet op voorpagina van de krant staan, maar wel heel veel
goed werk doen: mensen, die hun liefdevolle mantel
uitspreiden over hen, die anders in de kou zouden komen
staan. Op het Hoogfeest van Allerheiligen willen we bidden,
dat al deze heiligen ons kracht en moed mogen geven om
trouw te blijven aan ons geloof en te getuigen van Gods liefde
in deze wereld.
Pastoor André Monninkhof