Met kerst zingen we `vrede op aarde aan alle mensen.` Maar hoe valt die
tekst in tijden van oorlogen? Deze maken duidelijk dat ‘vrede op aarde’
geen kitscherig sfeertje betekent. Vrede is een taaie opgave.
De film ‘The Proposition’ gaat over een sheriff die eind 19 de eeuw naar
Australië wordt gestuurd. "Ik ga dit land beschaafd maken,” zegt hij. Zijn
vrouw Martha is uit Engeland met hem meegekomen, maar kan niet
aarden in de wildernis. Ze probeert uit alle macht de herinnering aan het
mooie Engeland warm te houden. Je ziet haar in de hitte een dorre
kerstboom versieren. Je ziet hoe ze het huis inricht als een knus Brits
huis. Hoe ze binnen de omheining van de tuin rozen in leven probeert te
houden. Rozen groeien slecht in de woestijn, maar ze geeft het niet op.
Ze verzorgt ze en steeds als er een zandstorm heeft geraasd, stoft ze ze
weer af, tegen beter weten in. De sheriff en zijn vrouw staan er alleen
voor, en de film loopt uiteindelijk slecht voor hen af.
Het is frustrerend om hemelbestormer te willen zijn. Om idealen/ambities
te hebben. Want in deze wereld verliezen de rozen het vaak van het stof.
Verliezen beschaafde mensen van brutale. Ik denk dat Kerstmis wel iets
te zeggen heeft over dat bestormen van de hemel. De kerkvader
Irenaeus zei: Gods heiligheid is niet te vergelijken met het
schoongeveegde rozenperkje midden in de woestijn.” Met Kerst vieren
we de menswording. Dat is het gebeuren waarbij het Woord van God
vlees wordt. Zo dachten veel mensen vroeger: Gods heiligheid is te
kostbaar om door ons bevlekt te worden. Het is zoals de zuiverheid van
die rozen: die moet je niet met stof en vuil in aanraking laten komen.
Want stof en vuil zijn besmettelijk. Zo niet Ireneaus. Hij leerde van het
kerstverhaal dat Gods heiligheid niet is wat wij denken. Waar in het
dagelijkse leven het stof en het vuil het onmiddellijk van de schoonheid
van de rozen winnen, blijkt het bij God andersom te werken. Alles wat
God aanraakt wordt schoon. Het beeld wordt omgedraaid: niet stof en
vuil, maar Gods heiligheid is besmettelijk.
Kerstmis houdt voor mij een opdracht in om géén hemelbestormer te zijn,
althans niet als dat betekent dat ik wil ontsnappen aan het stof van deze
aarde. Want als God zijn tentharingen onlosmakelijk aan onze aarde
heeft bevestigd, wie zijn wij dan om ons van deze aarde te ontdoen?
Voor mij is de opdracht van Kerstmis: dat ik mijn ambities en idealen inzet
t.b.v. vrede. Zien wat er te zien valt, meereizen met wie ik tegenkom, en
als er een zandstorm opsteekt gewoon verder gaan, op de tast. Maar
altijd met Jezus aan mijn zijde.
Mede namens mijn collega’s van het pastoraal team en de leden van het
parochiebestuur wens ik u een zalig kerstfeest toe en de moed en kracht
hemelbestormer te blijven/worden t.b.v onze aarde en ons door Gods
besmettelijkheid te laten inspireren.
Pastor Hans.