Een bijzondere week
Afgelopen week was voor mij een speciale week. Drie bijzondere momenten kwamen hierin voor mij samen:
- De viering van het 100-jarig jubileum van de Scheidsrechtersvereniging SEO (Scheidsrechtersvereniging Enschede en Omstreken)
- Aswoensdag: begin van de Veertigdagentijd met het geven van het Askruisje
- Weekend van de Enschedese scheidsrechter, dat ook hier bij ons in Ommen gevierd is
Op maandag bracht ik een bezoek aan Ulft: mijn trouwe hulp Riet vierde haar verjaardag. Aansluitend was ik op maandagavond op een themabijeenkomst van de KNVB in het clubgebouw van mijn vorige scheidsrechtersvereniging SDO (Doetinchem). Deze themabijeenkomst ging over ‘kantelmomenten’: hoe herken je situaties, waardoor de stemming in het veld zomaar ineens kan omslaan ? Niet alleen op voetbalgebied, maar ook in mijn pastorale werk kan ik het daar geleerde goed gebruiken.
Dinsdagavond (“Vastenavond”) was de 100e Algemene Ledenvergadering (ALV) van de Scheidsrechtersvereniging Enschede en Omstreken. Voorafgaand was er een herdenking van alle overleden leden; we stonden stil bij hen, die veel voor onze vereniging hebben betekend, en die we nu node missen; er was een kranslegging en we waren stil met elkaar; een indrukwekkend moment ! De vergadering zelf begon met een leuke (deels ‘interactieve’) speech van de Burgemeester van Enschede. Hij had zich – zo bleek uit zijn woorden – een goed beeld gevormd van wat er arbitraal zoal komt kijken bij het leiden van een voetbalwedstrijd. Hij had ook nog twee onderscheidingen bij zich: één voor ons als vereniging (de Koninklijke Erepenning) en één voor Joop Visscher, clubman in hart en nieren (Lid in de Orde van Oranje Nassau). Deze beide onderscheidingen zijn natuurlijk een mooie ‘opsteker’ voor onze vereniging.
De liturgische kalender van onze kerk meldde de volgende dag (Aswoensdag) het begin van de Veertigdagentijd. In twee vieringen (in Dalfsen en Ommen) mocht ik het Askruisje geven als teken van boetvaardigheid en inkeer. Goed om na alle ‘uitbundigheid’ (carnaval) van de dagen ervoor, een begin te mogen maken met deze sterke tijd van toeleg op onze relatie met God, de naaste en met onszelf.
100 jaar geleden hebben de oprichters van de Scheidsrechtersvereniging Enschede en Omstreken niet kunnen bedenken, dat het eeuwfeest van onze club nu uitgerekend op de dag na Aswoensdag zou vallen. In de jubileumcommissie (waar ik voorzitter van mocht zijn) hadden we – in goed overleg met het bestuur – twee jaar geleden al besloten, dat ons jubileum op de dag zelf (de oprichtingsdatum van onze vereniging: 7 maart) gevierd zou gaan worden. Zo is ook geschied. Daarom was er op die avond een de officiële jubileumreceptie, die druk werd bezocht. Het was een mooi samenzijn, met vertegenwoordigers van andere scheidsrechtersverenigingen, de gemeente, de KNVB en voetbalverenigingen uit Enschede en omgeving. Fijn om zovelen te mogen ontmoeten !
Op de vrijdagmorgen heb ik mijn preek klaar gemaakt voor het daaropvolgende weekend. Gelukkig had ik een goede bron van inspiratie, dus deze preek was vlot klaar. In de middag meldde zich bij mij aan de pastoriedeur Rinus Habers, parochiaan en betrokken bij voetbalclub OVC hier in Ommen. Hij vroeg me, of ik op zaterdagmiddag de wedstrijd van OVC zaterdag 2 tegen HHC 6 uit Hardenberg wilde fluiten. Het ging om een wedstrijd tegen de koploper, en met zat verlegen om een scheidsrechter. Ik heb hem toegezegd, om ‘mijn beste krachten’ aan deze wedstrijd te zullen geven.
De vrijdagavond was voor de feestavond van de SEO. Dit was het sluitstuk van het ‘drieluik’ van onze jubileumweek. Na alle officiële plichtplegingen, was het heerlijk om met ons allen uit ons dak te mogen gaan en feest te vieren. Omdat ik nog naar Ommen moest terugrijden, vond ik het tegen middernacht welletjes, maar ik denk dat de anderen nog wel tot in de ‘kleine uurtjes’ zijn doorgegaan …
Op de zaterdag wachtten mij twee wedstrijden: eerst de wedstrijd van de KNVB, en dan voor de club de wedstrijd, die ik aan Rinus Habers had beloofd. Beide wedstrijden waren in Ommen, dus dit was gemakkelijk te combineren. Op naar het mooie sportpark Westbroek, met twee taarten van de Hema. Met deze tractatie sloot ik aan bij een geste van de bekende (Enschedese) betaald voetbal scheidsrechter (en bakker) Bas Nijhuis, die – in het kader van het weekend van de Enschedese scheidsrechter – alle voetbalverenigingen in deze stad trakteerde op 2 slagroomtaarten. Als “Enschedese” scheidsrechter vond ik, dat ook de voetbalclub in Ommen (OVC) mocht delen in deze feestvreugde. Deze tractatie werd goed ontvangen en viel in de smaak !
Beide wedstrijden die volgden (de A1 (jeugd van 18 jaar) van Ommen en het zaterdag tweede van OVC) heb ik naar een goed einde kunnen fluiten. Met name bij de tweede wedstrijd waren de weersomstandigheden van dien aard, dat we blij waren dat de wedstrijd erop zat. Niet geheel toevallig heb ik tijdens deze wedstrijden mijn paarse scheidsrechtersshirt gedragen: paars is ook de liturgische kleur van deze tijd van boete en inkeer.
Na drie mooie weekendvieringen (één op zaterdagavond in Heino en twee op zondagmorgen (in respectievelijk Lierderholthuis en Hardenberg) ben ik op zondagmiddag nog (als toeschouwer) naar het sportpark in Vilsteren getogen. Het was (wederom) “Derby Day” met de mooie wedstrijd tussen Vilsteren en Hoonhorst (twee dorpen uit mijn pastorale werkgebied). De punten waren dit keer verdiend voor Vilsteren, het was de eerste nederlaag van de trotse koploper Hoonhorst. Toch hoop ik, dat het kampioenschap niet naar een ander elftal in het hoge noorden van ons land gaat, maar dat tegen het eind van de competitie de kampioensvlag gehesen mag worden bij ons in Noord Oost Salland !
Na deze enerverende week voel ik nog de adrenaline en spierpijn van alle gebeurtenissen. Moe maar voldaan zal ik nu ook de overgang maken naar een periode van bezinning en rust, op weg naar het grote Paasfeest.
Dat ook deze Veertigdagentijd een bijzondere tijd mag zijn !
Pastoor André Monninkhof