Tijdens een uitvaart afgelopen week hoorde ik dit bekende
lied van Mieke Telkamp (ook uit Oldenzaal). Het was zeer
toepasselijk uitgekozen. Het leven van degene, van wie
afscheid werd genomen, was ‘doordrenkt van verdriet’. Des
te bewonderenswaardiger is de geloofsmoed, waarmee zij in
het leven stond, en ook de liefde en zorgzaamheid, die zij aan
haar kinderen en kleinkinderen kon geven.
“Waarheen, waarvoor, waarheen leidt de weg, die wij moeten
gaan ? “, zo zingt Mieke Telkamp. Deze vraag houdt me ook
bezig aan het begin van dit nieuwe jaar. Hopelijk kunnen we
met elkaar – ondanks alles – terugkijken op een
hartverwarmend Kerstfeest. Maar nu de Drie Wijzen uit het
Oosten met hun karavaan langs een andere weg naar hun
land zijn teruggekeerd, woar geet’ op an? Wat zal het nieuwe
jaar ons brengen. Veel is onzeker. Er is een hoop misère:
oorlog, klimaat, armoe, noem maar op. Het einde van al deze
ellende lijkt nog niet in zicht te zijn.
Nog een ander lied hoorde ik tijdens genoemde uitvaart,
namelijk: “Het Dorp” van Wim Sonneveld. Dit lied doet niet
alleen de overledene, maar ook mij terugdenken aan mijn
jeugd. In gedachten ga ik terug naar mijn ‘geboortedorp’, Zuid
Berghuizen (vlak bij Oldenzaal). Even sta ik weer stil bij de
omgeving, waar mijn zussen en ik mochten opgroeien: een
landweggetje met allemaal keuterboertjes. Mijn vader had
drie koeien, één bunder grond en één melkbus. Deze idylle is
helaas verleden tijd: Zuid Berghuizen, gelegen langs de
autobaan A1, moest mee in de vaart der volkeren; al het
groene land werd industrieterrein.
Wat ik me afvraag is: waar zal het heden, waar alles zich in
een sneltreinvaart voltrekt, ons naar toe leiden ? Het is me
duidelijk, dat ik niet kan blijven steken in het verleden, hoe
graag ik dit ook zou willen. Ik zal mijn blik ook voorwaarts
moeten richten. Dat is immers de kern van ons geloof: we zijn
op weg naar Gods Koninkrijk. Hiertoe leidt de weg, die wij
mogen gaan. Zojuist, bij een plaatselijk tankstation, werd me
dit nogmaals bevestigd. Dus toch maar weer de tank
volgooien, de accu opladen, en met de hulp van Gods genade
het nieuwe jaar ingaan. Voor dit nieuwe jaar, 2024, wens ik U
heel veel heil en zegen. Deze wens spreek ik uit in het
Godsvertrouwen, dat ik geleerd heb van mijn oude pastoor.
Hij zei altijd: “Deus providebit”, dat is in vertaling: ‘God zal
erin voorzien’. Dat Hij, God Emmanuel, met ons mag gaan,
laat dit onze bede zijn voor de tijd die komen gaat.
Pastoor André Monninkhof