Vorig jaar werd Ben 80 maar ook voor dit kerstkind golden de coronaregels. Geen afscheid maar het werd wel tijd om het wat kalmer aan te doen door taken over te dragen aan de andere kosters. Inmiddels is gebleken dat het iets kalmer aan doen wel een beetje gelukt is, maar om nu te zeggen

Nu de maanden september en oktober voorbij zijn, mag ik terugkijken op een heel bijzondere tijd. Hierbij denk ik op de eerste plaats aan de viering van mijn 25-jarig priesterfeest. Natuurlijk was dit voor mij een persoonlijk hoogtepunt. Maar wat mij nog veel blijer maakt, is dat dit – door de betrokkenheid van velen van

“Neem ons zoals wij hier aanwezig zijn Met heel dat zondige verleden van de wereld” Het gebroken mensbeeld Het was in 1979 dat ik voor de eerste keer kennis maakte met de gruwelen van de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Ik wist natuurlijk van de gewelddadige excessen, maar in Dachau stond ik tussen de barakken

“Als de boeren niet meer klagen en de pastoors niet meer vragen, dan nadert het einde der dagen” zegt het spreekwoord. Mocht daar vroeger nog een kern van waarheid in hebben gezeten, tegenwoordig gaat dat zeker niet meer op. Juist de boer van tegenwoordig is onderhevig aan veranderingen: politieke besluiten, marktwerking en vele andere besluiten