! BEDANKT !
“Ouderdom komt met gebreken.” Dat hoor ik steeds vaker en voel ik ook weleens. Het minder functioneren van het geheugen is bij vele ouderen één van de eerste ‘gebreken’. Ook bij mij. Voordat ik het vergeet, wil ik dus iedereen bedanken voor de goede wensen en vele geschenken, die ik ontvangen heb bij mijn Gouden Priesterjubileum. Het werd drie keer mooi gevierd. Eerst in Dedemsvaart, waar ik woon, op zaterdagavond 29 juni. De volgende dag op zondagmorgen op Slagharen in de kerk waar ik gewijd ben. Op de zaterdag daarna in ‘t olde schoeltie’ in Oud Lutten vierden we met mijn familie, de familie Wenker-Schrijver, neven en nichten. Allemaal mooie feesten. Nogmaals hartelijke dank. Ik kan en durf niet proberen iedereen persoonlijk te danken. Ik ben bang, dat ik iemand, ‘het beste paard van de stal’, vergeet.
Steeds weer word ik gevraagd wat mijn plannen voor de toekomst zijn. Steeds weer ben ik geneigd vroom te antwoorden: “Deo Volente” (=wat God wil). Natuurlijk probeer ik wel eens wat vooruit te denken “wat Gods wil zal zijn”. Wat zijn mijn verplichtingen en mogelijkheden? Wat mag men van mij verwachten?
Op 1 mei 1968 heb ik in Mill Hill, Londen, voor de toenmalige Algemene Overste van de Mill Hill Missionarissen voor eeuwig trouw gezworen aan de Congregatie en gehoorzaamheid aan de oversten. Die verplichting voel ik nog steeds.
Op 29 juni 1969 ben ik Priester gewijd en heb de verplichtingen van het priesterschap op me genomen. Zo heb ik ook trouw en gehoorzaamheid gezworen aan de Kerk en de Bisschoppen onder wie ik zou dienen. In de wijdingsceremonie verzekerde de Bisschop mij, dat ik priester zou zijn voor eeuwig. Dus priester-missionaris blijf ik tot in eeuwigheid. Ik voel me geroepen dat waar te maken naar best vermogen.
Wat kan ik nog betekenen als priester-missionaris op mijn ‘oude dag’? Het woord priester komt van het Grieks-Latijnse woord presbyter en betekent letterlijk ouderling. Een oude, wijze, ervaren, raadsman werd blijkbaar bedoeld. Dat zou ik nu dus zeker moeten zijn.
Bij de priesterwijding werd ik gewijd tot sacerdos in het latijn. Letterlijk zou je sacerdos kunnen vertalen als de bedienaar van het heilige. Voor de bediening van het HEILIGE is de priester apart gezet. Een derde woord voor priester is pontifex. Het woord betekent letterlijk ‘bruggenbouwer‘. Het wordt vaak vertaald als hogepriester of bisschop. Een gewoon priester moet natuurlijk helpen ‘bruggenbouwen’, verbindingen maken.
Ten slotte wordt de priester in vele talen vader genoemd, b.v. Father, Père, Padre. In jongere jaren had ik er weleens moeite mee als oudere mensen mij ‘Father’ noemden. Nu op mijn leeftijd mag dat wel. Kinderen op de Filippijnen noemden mij vaak lolo = opa, vanwege mijn ‘grijze’ (d.i.blonde) haren. Dat was vriendelijk bedoeld.
Al die namen geven mij inspiratie en motivatie genoeg om me nog steeds dienstbaar te maken als priester-missionaris. Natuurlijk ben en blijf ik medegelovige, medechristen en, zolang ik hier woon, medeparochiaan. “Amare et servire” (=liefhebben en dienen) is het motto van mijn Congregatie. Dat is een levenslange opdracht.
Anton H.M. Wenker
(Missionaris van Mill Hill)
(Assistent Priester en Emeritus Pastor Emmanuel Parochie)
