Parochievicaris Hans de Vries
Hieronder leest u teksten van parochievicaris Hans de Vries, bedoeld als inspiratie voor u in deze tijden van schaars direct pastoraal contact. Veel lees plezier en alle goeds toegewenst!
Vrijdag 26 juni 2020
Onze wereld (liedtekst pastor Cees Remmers)
Onze wereld lijkt verloren
overspoeld door veel verdriet
zolang wij elkaar niet horen
en ’n mens geen ander ziet;
maar de wereld zal weer bloeien
de woestijn wordt vruchtbaar land
mededogen moet gaan groeien
in ons hart, in hoofd en hand.
Onze wereld wordt Gods aarde
nergens muren, prikkeldraad
ieder mens met eigen waarde
mag er zijn, waar hij ook gaat;
onze God vraagt om erbarmen
voor wie bang, ten einde raad,
vraagt om zich aan ons te warmen
mensen als een warme haard.
Onze wereld-weg gewezen
door de mans van Nazareth-
kan nog ooit voorgoed genezen
als wij- op Gods spoor gezet-
onze harten laten spreken
en barmhartig zijn als Hij
met ’t oude zeer gaan breken
vrij en vredig, zij aan zij.
Zaterdag 20 juni 2020
Als Gij niet
Als Gij niet waart
de goede geest in de tijd.
Als Gij niet waart
het sap in alle leven.
Als Gij niet waart
mijn hart en ziel,dan was geluk niet te proeven
en lijden niet te dragen;
dan was ik
als de dood voor het leven.God dank.
Gij zijt
in tijd en eeuwigheid.
Amen.(Peer Verhoeven. In: Ingebed)
Zaterdag 13 juni 2020
Kerken in crisistijd
Als het land horizontaal gaat van verdriet en verslagenheid, is er meer dan ooit verlangen in brede lagen van de samenleving naar troost, bemoediging en verbondenheid. Juist de kerken hebben dan de woorden die in het publieke domein vergeten en vaak ook onbekend zijn. Het is onze taak en missie om juist dan te laten zien wie wij zijn: volgelingen van Jezus, volgelingen van de Weg, die mensen heelt in hun gebrokenheid. Niet met loze woorden, ook niet met goedkope citaten, maar met wezenlijke aandacht.
Kerken hebben de mensen, de gebouwen en de woorden om slachtoffers nabij te zijn. Ook in de heftige tijden die we dit voorjaar doormaakten rond het coronavirus. Zelfs de seculiere kranten haalden kerkelijke mensen aan op de nieuwspagina`s. Ik herinner op deze plek aan de vreselijke maanden rond corona en ook aan de angst, om nog eens te wijzen op het onderscheidende vermogen van kerken en ons als hun vertegenwoordigers. Dat bestaat uit de volgende elementen:
– wees allen nabij die geleefd worden door angst
– luister naar de verhalen, help met concrete taken als winkelen en eten
– vergeet nooit dat het in de Bijbel wemelt van angst, maar ook van vertrouwen in God onze Schepper
– als je zo met je sterfelijkheid wordt geconfronteerd, deel dan de sterfelijke Jezus die niet aan zijn lot werd overgelaten want Hij is verrezen
– niemand wordt aan zijn lot overgelaten: het is niet ieder voor zich en God voor ons allen, maar God die jou draagt en ons allen verbindt.
Daarom hebben we nieuwsbrieven, vieringen via internet, een attentie kaartje thuis voor alle mensen, vooral onze ouderen, die thuis moeten blijven. Zo proberen we op afstand toch liefdevol nabij te zijn. We hopen dat dat troost.
Zaterdag 6 juni 2020
Pelgrimeren
Eeuwige God,
in het geraas van ons bestaan
en de drang tot leven
spreken we U aan;
bezweet en vermoeid,
gespannen en onzeker.Ons leven is als pelgrimeren:
als gaan over een dijk,
met regen in ‘t gezicht
met striemende, dwarrelende winden,
met naast ons het kolkende water,
dat zich omhoogstuwt tegen de boorden van gras en klei.Eeuwige God, reis mee met ons,
pelgrims door laagland.
Geef adem om voort te gaan.
Waak over ons in de slaap.Doe ons opstaan wanneer de nieuwe dag begint,
en wij, pelgrims,
nog meer vertrouwd raken met elkaar
en we elkaar bij de naam noemen,
als we durven.Geef dat we ook U vertrouwd durven aanspraken:
want een druppel jou
is ons meer waard dan een rivier vol water.Raad van Kerken, Met liturgie naar buiten, 2015.
Zaterdag 30 mei 2020
Hosea 6, 1-6; “God heeft ons verscheurd, Hij zal ons ook genezen; Hij heeft wonden geslagen, Hij zal ze ook verbinden.”
Deze uitspraak van de profeet verwoordt een inzicht dat het joodse volk krijgt als het tot inkeer en bekering komt. Het volk realiseert zich dat alle heil alleen van God komt. Wie zich weer tot Hem keert, zal genezing vinden. Wie God liefheeft, zal in het licht wandelen. Wees vroom, schrijft Hosea ons: houd van God.’
Wat mij nieuwsgierig maakt is dat het joodse volk inzicht krijgt doordat het tot inkeer en bekering komt. Tot inkeer komen is tot bezinning komen. Ze gaan de zin van iets inzien dat ze hebben meegemaakt.
Omkeren
Bekeren betekent letterlijk omkeren. Eerst ging je de ene kant op, nu de andere kant op. Het woord bekeren gebruiken wij in godsdiensten als je toekeren naar God. In dit vers uit Hosea wordt het ook als zodanig bedoeld. Ze maken een keuze om voor Gods liefde te kiezen. Ze beseffen dat alleen door God lief te hebben ze in het licht zullen wandelen.
Het verwondert mij altijd weer hoe oude teksten ons iets zeggen over de tijd waarin wij nu leven.
Dat merk ik als ik op de scholen Bijbelverhalen vertel aan kinderen. Hoe jong de kinderen ook zijn, het verhaal vertelt ze iets over henzelf. Er gebeurt iets tijdens zo’n verhaal. Lang niet altijd lukt het ze om woorden te geven. Vaak wordt er gezegd “ik vind dat belangrijk of mooi omdat het zo voelt.”
Voelen
Misschien is dat ook wel genoeg en hoef je niet aan alles een waarom te verbinden. Misschien zijn we door alles wat we denken maakbaar te kunnen maken, ook wel (te)ver weg geraakt van het ‘voelen’ en ‘vertrouwen’ dat God ons in het licht laat wandelen. Weinig kinderen groeien nog op met God als een vanzelfsprekendheid in het leven. En toch wordt er vaak iets ervaren. Ze leren alleen niet om het God te noemen.
Wie helpt ze nog tot inkeer en inzicht te komen? Wat wordt ze nog aangereikt aan het rijke pallet van verhalen, rituelen en beleving?
Tot inkeer en inzicht komen: deze tijd waarin we als sociale wezens gedwongen worden te accepteren dat we ‘gekooid’ worden. Dat er onzekerheid is, dat we heel veel niet in de hand hebben. We voelen ons verscheurd, wie zal ons genezen?
Toekomst
Artsen, virologen en wetenschappers: onze hoop is op hen gevestigd om ziekten te voorkomen en mensen die ziek zijn een kans op toekomst te geven. Maar ik hoop dat mensen net zoals in de schoolklas, ook wat van God mogen ervaren in deze tijd en onzekerheid.
Nood leert bidden, is een spreekwoord dat mijn oma vaak gebruikte. Ik denk dat de nood hoog is!
Ik wil afsluiten met gebed:
God, het enige dat U van ons verlangt, is liefde.
Liefde waarmee wij onszelf aan u en aan de naaste geven.
U weet hoe moeizaam dat vaak is.
U weet hoe vaak wij ons opsluiten in onszelf en afkeren
van anderen.
Wees in uw goedheid ons genadig en houd ons hart brandend.
Dat uw liefde in ons veel vrucht brengt.
Zend ons uw heilige Geest.
Amen.
Zaterdag 23 mei 2020
Pure vlam
Pure vlam van de Heilige Geest,
trooster van de Vader allermeest,
levenwekkend wonder, –
oorsprong en heil van al wat leeft,
bron die het enig leven geeft,
geen schepsel kan er zonder.Heilig zijt Gij, uw balsem spreidt
levenskracht over al wat lijdt,
hoe fel het werd gebroken;
heilig zijt Gij, – Gij wast ons rein,
al onze zonden, al onze pijn,
alles wat is ontstoken.Krater van heiligheid, liefdevuur,
ons hart kent nimmer smaak zo puur
als Gij het mild laat proeven:
het is de smaak der zoetste deugd, –
o schenk ons haar tot eeuwige vreugd,
laat ons niets méér behoeven.Reinste der bronnen, spiegelvlak,
waarin wij zien dat al wie zwak
en blind verloren,
vervreemd van God, hier ommegaan,
eens in zijn heil weer samen staan
zijn stem te horen.Schild van ons leven, merg en kracht
van ons gebeente, wie U verwacht
kan gelukkig sterven.
Sla ons allen de gordel om
van uw verheven adeldom,
laat ons U beërven.Waak over hen, die in kerkernood
boeten wat hun de vijand gebood,
ontsla hen van hun lijden;
Gij, die zelfs de scherpste pijnen stilt,
Gij redt allen, allen die Gij wilt,
allen kunt Gij bevrijden.Machtigste der wegen, die geleidt
tot de hoogste toppen van de tijd,
tot de diepste gronden, –
alles voegt Gij tezamen, alle ding
staat vast geklonken in uw flonkering,
alles houdt Gij verbonden.Gij drijft de wolken, beweegt de lucht,
gans de aarde hebt Gij bevrucht,
Gij stuwt de stromen;
U is de nevel, de morgendauw,
Gij kleurt de sterren, het hemelblauw
en het groen der bomen.En ook de wijzen schenkt Gij uw raad:
geen kennis die zonder U ontstaat.
Al wie U horen,
luisterend naar uw innige stem,
zoeken naar God en zij vinden Hem, –
geen gaat verloren.Dus zij U lof, Gij, die zelve zijt
goddelijk loflied in eeuwigheid,
eindeloos verlangen;
vreugde van ons leven, hoop en eer,
sterk vertrouwen, nu en immermeer,
Gij zult ons tot loon bij de wederkeer
in uw licht ontvangen.Toegeschreven aan Hildegard van Bingen (1098-1179)
Zaterdag 16 mei 2020
‘Nood leert bidden’, zegt men. Hoewel we aan de ene kant wereldwijd te kampen hebben met de ernstige gevolgen van de coronapandemie, zien we aan de andere kant een positieve reactie vanuit de gehele samenleving. Deze crisis, deze noodsituatie, haalt het beste uit veel mensen naar boven. Politieke en kerkelijke leiders spannen zich tot het uiterste in om het algemeen welzijn van het volk te kunnen blijven waarborgen. Zorgverleners cijferen zichzelf geheel weg om er dag en nacht te zijn voor de zieke medemens. Gezinnen groeien meer en meer naar elkaar toe. Vrijwilligers zoeken met veel toewijding en creativiteit naar wegen om hun naasten bij te staan. Kleine gebaren van liefde die voorheen misschien niet eens van belang geacht werden, zijn nu van enorme betekenis voor mensen die zich eenzaam en verlaten voelen.
Het is waar dat we afstand moeten bewaren, maar toch brengt de crisis ons dichter bij elkaar. We moeten aan de ene kant zoveel mogelijk thuisblijven, terwijl we ons aan de andere kant des te meer verbonden voelen met elkaar en groeien in wederzijdse liefde en waardering. Gezellig uit eten of een terrasje pikken met het mooie weer is er (nog) niet bij helaas, laat staan lekker op vakantie naar het buitenland gaan. Maar toch biedt het ons juist de gelegenheid om eens wat meer na te denken over ons leven en de wijze waarop we er invulling aan geven.
De huidige pandemie herinnert ons eraan dat geen enkel mens voor zichzelf leeft, maar met en voor de ander. Dat er geen verschillen zouden moeten zijn tussen rijke of arme mensen, zieke of gezonde mensen, jonge of oude mensen, maar dat iedereen gelijkwaardig is en met respect en waardering benaderd dient te worden. Tevens doet de huidige crisis ons beseffen dat ieder mensenleven uiterst kwetsbaar is, alsook onvervangbaar, van onschatbare waarde, bemind en geschapen door God.
Het is een tijd waarin we alle ongelijkheid en onrechtvaardigheid aan de kant moeten schuiven. Een periode waarin ieder van ons persoonlijk en de samenleving als geheel op de proef wordt gesteld. Bovenal is het echter een gelegenheid om de liefde tot God en de naasten weer de plek te geven die het verdient.
Een tijd waarin we veel zouden kunnen leren van de eerste Christenen die het geloof hadden aangenomen. Zij ‘waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ze waren gewoon hun bezittingen en goederen te verkopen en die onder allen te verdelen naar ieders behoefte’ (Handelingen 2, 44-45).
De crisistijd waarin we ons bevinden daagt ons uit om die houding van de eerste Christenen eigen te maken, of we nu thuis (moeten) blijven of onderweg zijn. Die eensgezindheid in geloof en naastenliefde is immers meer dan ooit broodnodig.
Ten eerste is er tijd en gelegenheid genoeg om te bidden voor elkaar en met name voor de mensen die ziek zijn en hun familieleden en vrienden. Zeker ook voor degenen die gestorven zijn en we zo missen. Overal kunt u uw toevlucht nemen tot Onze Lieve Heer. Ondanks het feit dat er geen publieke vieringen zijn, vinden we juist in het persoonlijk gebed veel kracht en troost. Samen met het hele gezin, of gewoon alleen; het doet altijd goed om even een bezoekje te brengen en onze blik omhoog te richten.
Ten tweede biedt deze situatie ons kansen in overvloed om elkaar eenvoudigweg lief te hebben door alle kleine dingen die we iedere dag voor een ander kunnen doen. Al is het een telefoontje om even te vragen hoe het gaat. Of een handje meehelpen met de boodschappen doen. De ander het gevoel geven dat hij of zij er niet alleen voor staat. Samen kunnen we hier sterker uitkomen als we ons eensgezind en onzelfzuchtig richten op het welzijn van elkaar.
Van harte wens ik u veel sterkte en steun toe, veel goede moed en inspiratie, veel geloof en vertrouwen. Vanuit het vertrouwen dat Onze Lieve Heer ieder moment van de dag ons nabij is, blijf ik voor u allen bidden (zeker ook in de Eucharistievieringen).
In medeleven en vriendschap verbonden,
In Christo.
Zaterdag 9 mei 2020
Geroepen om te leven
De wijze rabbi Susja zei kort voor zijn dood: ‘In het komende Rijk zal mij niet gevraagd worden: Waarom ben jij niet Mozes geweest? Mij zal gevraagd worden: Waarom ben jij niet Susja geweest?’
Is deze uitspraak van een van de beroemdste joodse wijzen in wezen niet deze opdracht: Geroepen om te leven? Je hebt maar één leven gekregen en ‘met iedere mens is er iets nieuws ter wereld gebracht, dat er nog niet was, een eerste en enig iets’. Om die unieke mens te worden, om je eigen weg te gaan, dat is een zware opdracht. Je hebt een leven lang nodig om antwoorden te vinden of op z’n minst een richting. Een heel leven lang leren leven.
Jaren geleden was ik in Parijs. Opnieuw trof mij het grote aantal zwervers, daklozen, bedelaars. Regelmatig moesten we opzij stappen voor iemand die dwars op het trottoir lag te slapen. Ook deze mensen zijn unieke schepselen Gods. Is het hen gelukt de opdracht ‘geroepen om te leven’ te verstaan? Is hun manier van leven voor hen een vorm van levenskunst? Ik geloof beslist dat er onder hen mensen zijn die niet anders zouden willen leven. Maar voor de meerderheid geldt denk ik dat het hen niet gelukt is om iets van hun leven te maken. Overigens hoeft het niet direct zo met je af te lopen wanneer je de weg in het leven op een gegeven moment wat kwijt bent. Soms is er teveel waaruit we moeten kiezen, teveel wat we kunnen doen of waar we achteraan kunnen, teveel vrijheid om ons leven zelf vorm en inhoud te geven – maar ook teveel druk om zo authentiek mogelijk te zijn. Niet iedereen kan tegen die druk, of wil daar tegen kunnen. Is dat de reden waarom levenskunst zo in de belangstelling staat?
De Benedictijner monnik Anselm Grün ziet in de huidige tijd een bestaansleegte waarin veel afleiding en vermaak is, maar nergens rust. Kern van zijn levenskunst is zoveel mogelijk in het hier en nu leven en het besef ontwikkelen dat er voor alles een tijd en een uur is.
Ook in de huidige tijd is een groeiend aanbod van activiteiten op het gebied van de levenskunst. Niet alleen ouderen tonen hiervoor belangstelling. Doel is mensen in een geseculariseerde wereld te leren hun leven te ritualiseren.
Dat is ook de kern van de kloosterregel van Benedictus. Hij bedacht drie basisgeloftes voor zijn monniken: trouw blijven aan datgene waaraan je je verbonden hebt (stabilitas), zelfreflectie en werken aan jezelf om een beter mens te worden (conversatio), en aandachtig luisteren naar jezelf en naar de ander (obedientia). Daarbij wordt het dagelijkse leven gestructureerd door middel van vaste tijden voor werken, bidden, eten, slapen en ontspanning. Nu wij tegenwoordig de mogelijkheid hebben om zeven dagen in de week boodschappen te doen, 24 uur met de hele wereld online te zijn en in onze eigen tijd te werken, vormt deze benedictijnse levenskunst voor een groeiende groep mensen een belangrijke inspiratiebron.
De schat vinden in je eigen hart en proberen je eigen, unieke weg te gaan in al je kwetsbaarheid, kleinheid en grootsheid: dat is de basis van de kunst van het leven. Om hier iets van gestalte te geven is een leven lang leren leven nodig, met vallen en opstaan en weer verdergaan. Dat we die weg samen met Christus mogen afleggen.
Zaterdag 2 mei 2020
Géven is beter dan ontvangen?
Waarom is dit zo?
Er bestaat toch geen geven waar ook altijd een ontvangen bij hoort?
En zeker, er is met ontvangen niets mis.
Christelijk leven kun je ook typeren als ontvankelijk leven: openstaan voor wat God je geeft.
Maar als we ‘geven’ vertalen met:
gericht zijn op de ander, en we vertalen ‘ontvangen’ met: gericht zijn op jezelf,
dan zien we al snel dat we in een wereld leven waar geven helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Er is heel veel egoïsme, egocentrisme, narcisme zelfs in onze cultuur te ontdekken.
Dat we met onszelf bezig zijn. Een fixatie op onszelf en onze gedachten en gevoelens en onze persoonlijke ontwikkeling.
De vraag ‘what’s in it for me’, wat levert het mij op, is een heel vanzelfsprekende.
Maar Jezus leert ons dus om niet te zeggen ‘what’s in it for me’
maar ‘what’s in Me for you’, wat Ik Jezus jou kan geven.
Ervaar dus de weg die Jezus wijst. Om de weg te gaan van ‘Geven maakt gelukkiger dan ontvangen’ is vertrouwen nodig.
Alles begint bij vertrouwen op de gevende liefde van God.
Daarom leert Jezus ons te bidden ‘Onze Vader in de hemel…’.
Het allerbelangrijkste wat we te geven hebben is: liefde,
de onuitputtelijke liefde die we ontvangen van God!
Zaterdag 25 april 2020
Ik weet God:
In Jezus heeft U zich laten kennen.
Hij is uw barmhartige Woord.
Hij sprak: Ik ben een Hongerende
en Dorstende,
een Naakte en Vreemdeling,
een Zieke en Gevangene.
Meer dan de mensen van vroeger weet ik van
mensen in wie Jezus te vinden is:
van hongerenden en dorstenden;
van ontrechten en ontheemden;
van gekwetsten en gevangenen.
De krant en de T.V. verbergen ze niet.
Op straat zie ik ze met eigen ogen.
En toch…..
Ik zie U niet,
U blijft verborgen!
Wat is het toch dat me blind doet zijn?
Ze zeggen:
U wordt gekend wanneer we de
niet gekende mens opzoeken.
U wordt geëerd wanneer we
gaan naar de mens zonder aanzien.
Ik ben naar die mens op weg.
Wat houdt me dan toch ver van U?
Waarom ontmoet ik U niet?
Zaterdag 18 april 2020
Door te denken aan het moment
dat ik je over een tijdje
weer in mijn armen kan sluiten
kan ik het uithouden.
Zaterdag 11 april 2020
Bij U schuil ik
U bent mijn schild
In Uw woord stel ik mijn hoop.
Psalm 119, vers 114.
Zaterdag 4 april 2020
Bidden verandert niet noodzakelijk jouw situatie.
Het verandert jou in die situatie.
dit is
Emmanuel-
parochie
ga naar
