Beste parochianen,
Er zijn momenteel veel veranderingen gaande in onze parochie.
U merkt dat aan de vieringen, die steeds meer door “eigen mensen” voorgegaan worden.
Uitvaarten zonder een eucharistieviering of die niet meer in de kerk plaatsvinden. Bijna geen doopvieringen meer, kleinere aantallen communicanten en vormelingen.
Ons pastorale team doet haar best om zoveel mogelijk zaken door te laten gaan, maar nu pastor Joop Butti met pensioen gaat begint het helemaal nijpend te worden. Er is gewoon te veel werk en te weinig pastores om alles te kunnen blijven uitvoeren zoals we gewend waren. Er worden geen nieuwe pastorale werkers meer benoemd door het Bisdom en nieuwe pastoors zijn bij voorbaat al nodig om aan de andere parochies leiding te geven. Daarom moet het pastorale team haar taken herzien. Zij zullen hun energie meer in het pastoraat en de begeleiding van de pastoraatgroepen steken. Daarnaast moeten zij ook met projecten voor jeugd en jonge gezinnen aan de slag. Immers als daar geen aandacht voor is, is er sowieso geen toekomst.
Ook wijzelf moeten onder ogen zien dat we als afzonderlijke geloofsgemeenschappen steeds meer zelfredzaam moeten worden met vieringen en de pastores meer als coaches moeten zien om mensen te motiveren en richting te geven. Daar moet onze kracht liggen en is voor mij de enige weg om de locaties open te houden. Daarbij hebben wij ook nog eens te maken met de regels vanuit het Bisdom voor wat betreft de liturgie van de vieringen en het moeten aanwijzen van een liturgisch centrum. Dat geeft ons als parochiebestuur en het pastorale team weinig bewegingsruimte, of in elk geval minder dan we soms graag zouden willen.
Het piept en kraakt in sommige locaties om vrijwilligers te vinden voor locatieraden en pastoraatsgroepen. Daarentegen zijn er ook vaak weer lichtpuntjes als we zien dat er toch weer mensen op staan om verantwoordelijkheid te nemen. Voor velen heeft de kerk nog wel een betekenis om zich in te zetten voor het voorbestaan van hun kerk en geloofsgemeenschap. Soms zit het financieel even tegen, soms gaat het moeilijk om bezetting te vinden.
Dat sterkt mij in mijn mening dat we geloofsgemeenschappen tijd moeten gunnen dit proces door te lopen en de kans te geven om het te laten slagen, ondanks een soms matige financiële positie van de locatie. Wij als parochiebestuur zijn daar verantwoordelijk voor, maar ik heb daar persoonlijk liever ook draagvlak voor bij de andere locaties, maar laten we vooral elkaar tot steun zijn in raad en daad. Want elk van de locaties kan in korte tijd in de misère raken door gebrek aan vrijwilligers, die de kar willen trekken. We hebben als Emmanuelparochie allemaal belang bij een levendige locatie waar geloof en samenhorigheid heerst.
Sommige hebben nog het geluk van goede financiële meevallers, maar deze alleen voor zichzelf te claimen gaat mij als penningmeester te ver. Wij zijn nog niet armlastig en het bisdom ziet liever, dat we meer aan het pastoraat doen in plaats van aan stenen. Daar moeten we wat mij betreft minder onderscheid gaan maken voor welke locatie. We moeten elkaar helpen om te bewijzen dat we in elke locatie een kerk waard zijn. We mogen elkaar een pluim geven over wat we al bereikt hebben en waar we nu staan dóór al die vrijwilligers, maar het eind is nog niet in zicht en het tij nog niet gekeerd. Er is nog veel werk te doen op Gods akker.
Leo Broeks, penningmeester Emmanuelparochie
Augustus 2023
